ماتئو آچیلی، دانشجوی مدیریت و اقتصاد می گوید: "گاهی اوقات فراموش می کنم که ۲۲ ساله هستم."
این تعجب چندانی ندارد چون در ماه سپتامبر امسال او علاوه بر امتحانات حقوق، فن آوری و امور مالی، قرار است شرکت کاریابی و استخدامی آنلاین خود را در سطح جهان معرفی کند.
او سعی دارد با شرکت‌هایی مثل گوگل و مایکروسافت وارد نوعی همکاری شده و به برخی از شرکتهای صاحب شبکه های تلفن های موبایل مثل وودافون و اریکسون خدمات ارائه دهد.
چنین پیشرفتی ظرف چند سال واقعا چشمگیر است. او حدود سه سال پیش و زمانی که مشغول امتحانات سال پایانی دبیرستان بود به فکر تاسیس شرکت خود افتاد که اگومنیا نام دارد.
او می گوید: "معمولا دانشگاهها در اکثر کشورهای پیشرفته از نظر کیفیت تحصیلی رده بندی شده اند. و من با خودم فکر کردم چرا برای شرکت‌ها نیز از نظر تناسب فعالیت و شرایط استخدامی آنها با نیاز افراد جویای شغل رده بندی مشابهی خلق نکنیم."
این یک طرح و ایده ساده ای بود ولی یک محصل دبیرستانی بدون پول و سایر امکانات، برای عملی کردن این طرح و تبدیل آن به یک شرکت اقتصادی معتبر باید راه طولانی را طی می کرد.
او می گوید:"متاسفانه در ایتالیا هیچ شبکه و یا سیستمی برای جلب سرمایه گذاری در طرحهای اقتصادی بکر و ناشناخته وجود ندارد. بنابراین من مجبور بودم تنهایی کار را شروع کنم."
او برای الگوریتم مورد نیازش به کدنویسان حرفه ای مراجعه کرد ولی آنها حدود ۱۰۰ هزار یورو پول می خواستند. او چنین پولی در بساط نداشت و در همان مرحله طرح او ممکن بود به شکست بینجامد.
او به دانشجویان رشته برنامه نویسی کامپیوتر تماس گرفت و آنها قبول کردند این کار را در مقابل یک دستمزد ۱۰ هزار یورویی انجام دهند. پدرش برای قرض گرفتن این پول به او کمک کرد.
اما چه شرکتی ممکن است یک جوان ۱۹ ساله با یک الگوریتم آماده را جدی بگیرد؟